Hee lieve allemaal!

Ik weet dat ik een lange tijd niet geschreven heb. En ik dacht eerlijk gezegd dat ik niet zoveel te vertellen had, maar daar heb ik me toch lelijk in vergist. Vandaar deze lange blog.

De laatste keer dat ik schreef moest ik een presentatie houden voor de Rotary club. Dit was erg goed gegaan gelukkig en ik had positieve reacties gekregen. Die week was ook het laatste weekend dat Cathy nog thuis was (zij vertrok naar Nederland voor 2 weken) en toen heb ik een diner voorbereid voor 7 personen. Maarliefst drie gangen met als dessert natuurlijk Nederlandse appeltaart. Na veel overleg met thuis had ik alle recepten voor elkaar gekregen en was het allemaal gelukt en vond iedereen het erg lekker. Ook wilde ik even delen dat ik al veel meer heb leren eten, de mensen die me kennen weten dat ik bijvoorbeeld niet van vis houd (en nog een hoop andere dingen). Ik heb vis hier al meerdere malen gehad en overleefd en ook natuurlijk andere dingen geprobeerd.

Cathy vertrok die maandag en dat betekende dus een week alleen met John (die niet van koken houd), dat weekend zou ik verhuizen naar mn tweede gastgezin, dus een week zou ik wel overleven haha. Die maandag heb ik met de dochter van Cathy en John (Irene) voor skiboots gekeken in Calgary. Dat was toen nog niet gelukt, maar vorige week met mn nieuwe hostdad Steve ben ik wel geslaagd! Ook at ik bij Irene en haar man die dag, en John wilde natuurlijk ook wel een maaltijd daar hebben. Dat was dus een erg gezellige maandagavond!

De rest van die week heb ik een paar keer gekookt en zijn we uiteten geweest. Ook ging ik naar een belangrijke volleybal wedstrijd van school en ja hoor de echte school spirit kwam naar boven. De jongens hadden hun lichaam gebodypaint: GO COBRAS! Wat me ook opvalt is dat ze hier erg veel aan assembly’s doen, mensen vertellen verhalen in een bepaald thema. Die week deed de school bijvoorbeeld de Terry fox run om het kankerfonds te steunen. Ook was er al een uitgebreide graduation meeting gepland, want dat is echt wel een groot ding hier.

In dat weekend ben ik met Kassia naar een ‘bar’ in town geweest wat wel heel anders is dan in Nederland, maar toch was het wel erg leuk en voelde het een beetje als dingen die ik in Nederland deed. Die zondag verhuisde ik naar de Peaches. Zij wonen meer in de bebouwde kom van Cochrane dus vanaf nu loop ik elke dag 25 minuten naar school. De eerste dag dat ik naar school liep kwam ik ook herten tegen, midden in de woonwijk, wat hier heel normaal is. Steve en Margeret hebben een zoon Eric maar hij is al uit huis en woont in Vancouver dus heb ik nog niet ontmoet. Steve was weg naar Saskatchwan de eerste week. Margeret heeft gelijk de eerste dag dat ik daar was me mee naar Banff genomen. Naar de stad zelf, maar ook het Banff hotel, de hot springs, een museum van de natives en Lake Minnewanka. Erg mooi en indrukwekkend.

Het weekend daarop was Thanksgiving weekend. Dat betekende dat ik vrijdag, maandag en dinsdag vrij was. Een extra lang weekend. Margeret heeft een zus (Shirley Ann) die in een appartement in Edmonton woont, vlakbij de university of Alberta. Shirley Ann had ons en een nicht (Heather) uitgenodigd om dat weekend langs te komen. Edmonton is ongeveer 4 uur north van Cochrane, wij vertrokken dus donderdag na school. Vrijdag hebben ze me meegenomen naar West Ed, dit is een megagroot winkelcentrum. Ze hebben minigolf, een pretpark, een binnenzwembad, een bioscoop, een soort waterdieren park, een ice-skating rank en om niet te vergeten natuurlijk, overal winkels. Die middag hebben ze me downtown laten zien, erg mooi maar ooh wat was het koud. Ik was eigenlijk een beetje ziekjes dat weekend, maar dat stopte me natuurlijk niet. Niet zo gek dat ik ziek was, want het sneeuwde de rest van het weekend! Sneeuw op 8 oktober. Ik weet nog niet wat ik hiervan moet denken. Zaterdagochtend zijn we naar een overdekte markt geweest waar je vanalles kon proeven. ’s Avonds had ik mijn eerste thanksgiving dinner. Dit betekent turkey en heel veel ander lekker eten, ook veel desserts met pompoen. Thanksgiving in Canada is eerder dan in de USA, in Canada is het officieel de tweede maandag van oktober. Zondag ochtend vertrokken we want die avond wachtte een ander thanksgiving diner bij Kassia op me. Haar ouders hadden me uitgenodigd en ook dit was erg gezellig, ik bleef hier slapen en de volgende ochtend deden we gezellig spelletjes. Toen ik thuis kwam hoorde ik dat we die avond nog een thanksgiving dinner hadden, bij Steve’s zus. Ook weer erg lekker maar pfoe wat voelde ik me vol na dat weekend.

Afgelopen vrijdag hadden we een voetbaltoernooi en ik ben nog nooit zo moeilijk warm te houden geweest. Goed ingepakt en dan nog een slaapzak om me heen, maar nee zelfs dit hielp niet tegen de koude wind uit het noorden. Zaterdag ging ik met Kassia naar een footballgame in Calgary: GO STAMPS. Ze speelden tegen Montreal en we wonnen. Het was erg leuk om dit mee te maken, maar ook dit was erg koud. Bij elke touchdown van de stampeders rende het witte paard (logo van de stampeders) om het veld en ging er vuurwerk af. Ook waren er een soortvan cheerleaders, maar sinds het hier te koud is om in crop tops en korte rokjes rond te lopen, hadden ze cowboylaarzen aan en aan het einde zelfs mutsen op.

Gisteren waren Steve en Margeret 40 jaar getrouwd en gingen we ergens lunchen. Daarna gingen we naar de elbow falls in the Kananaskis. Ook was ik gister al 2 maanden hier in Canada. De tijd gaat zo snel voorbij en ik maak zoveel mee. Ook al klinkt 9 maanden nog steeds erg lang en begin ik bepaalde dingen zoals het openbare transport en fietsen in Nederland wel te missen, denk ik dat het jaar zo voorbij is en probeer ik zoveel mogelijk te genieten!

Sorry voor deze veel te lange blog!!!

Liefs,

Céline